Kategoria:Arylcykloheksaminy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Narkopedia
Skocz do:nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "Jest to grupa substancji psychoaktywnych, przynależąca w znacznej części do grupy [https://hyperreal.info/kuchnia/Kategoria:Dysocjanty dysocjantów]. Molekuły stano...")
 
m
 
Linia 1: Linia 1:
 
Jest to grupa substancji psychoaktywnych, przynależąca w znacznej części do grupy [https://hyperreal.info/kuchnia/Kategoria:Dysocjanty dysocjantów]. Molekuły stanowiące arylocykloheksaminy składają się zawsze z niearomatycznego (nasyconego) pierścienia z sześciu atomów węgla, do którego podstawione zostały w pozycji 1. grupy funkcyjne: arylowa (dowolny pierścień aromatyczny), oraz aminowa (atom azotu, prawdopodobnie stanowiący element dalej rozbudowanej struktury).
 
Jest to grupa substancji psychoaktywnych, przynależąca w znacznej części do grupy [https://hyperreal.info/kuchnia/Kategoria:Dysocjanty dysocjantów]. Molekuły stanowiące arylocykloheksaminy składają się zawsze z niearomatycznego (nasyconego) pierścienia z sześciu atomów węgla, do którego podstawione zostały w pozycji 1. grupy funkcyjne: arylowa (dowolny pierścień aromatyczny), oraz aminowa (atom azotu, prawdopodobnie stanowiący element dalej rozbudowanej struktury).
  
Arylcykloheksaminy pierwotnie tworzone były w poszukiwaniu anestetyków, w latach 60.. Pierwszymi zsyntezowanymi przedstawicielami tej grupy były fencyklidyna (PCP) i ketamina. W latach 70. odkryto ich potencjał rekreacyjny, objawiający się w ich halucynogennych i euforycznych efektach. Od tamtego czasu rodzina arylcykloheksamin była rozwijana i obejmuje m.in. stymulanty, substancje znieczulające, mające właściwości neuroprotekcyjne, oraz tak zwane ''designer drugs''.
+
Arylcykloheksaminy pierwotnie tworzone były w poszukiwaniu anestetyków, w latach 60.. Pierwszymi zsyntezowanymi przedstawicielami tej grupy były [[fencyklidyna]] (PCP) i [[ketamina]]. W latach 70. odkryto ich potencjał rekreacyjny, objawiający się w ich halucynogennych i euforycznych efektach. Od tamtego czasu rodzina arylcykloheksamin była rozwijana i obejmuje m.in. stymulanty, substancje znieczulające, mające właściwości neuroprotekcyjne, oraz tak zwane ''designer drugs''.
  
Arylcykloheksaminy wykazują działanie głównie poprzez antagonizm receptora NMDA, inhibicję wychwytu zwrotnego dopaminy i agonizm receptora μ-opioidowego. Odnotowane zostały przypadki agonistów receptora σ (sigma), antagonistów receptorów nACm, oraz agonistów receptorów D2. Antagonizm NMDA składa się na anestetyczne, antykonwulsyjne, neuroprotekcyjne i dysocjacyjne efekty, blokada transportera dopaminowego efektuje stymulacją, euforią i, w większych dawkach, psychozami. Na znieczulenie i euforię dodatkowo składa się aktywacja opioidowego receptora μ. Nie wszystkie te profile występują jednocześnie – definiowane są poprzez strukturę związku.
+
Arylcykloheksaminy wykazują działanie głównie poprzez antagonizm receptora NMDA, inhibicję wychwytu zwrotnego dopaminy i agonizm receptora μ-opioidowego. Odnotowane zostały przypadki agonistów receptora σ (sigma), antagonistów receptorów nACm, oraz agonistów receptorów D2. [https://hyperreal.info/kuchnia/Kategoria:Antagonisty_receptora_NMDA Antagonizm NMDA] składa się na anestetyczne, antykonwulsyjne, neuroprotekcyjne i dysocjacyjne efekty, blokada transportera dopaminowego efektuje stymulacją, euforią i, w większych dawkach, psychozami. Na znieczulenie i euforię dodatkowo składa się aktywacja opioidowego receptora μ. Nie wszystkie te profile występują jednocześnie – definiowane są przez strukturę związku.

Aktualna wersja na dzień 23:49, 7 maj 2016

Jest to grupa substancji psychoaktywnych, przynależąca w znacznej części do grupy dysocjantów. Molekuły stanowiące arylocykloheksaminy składają się zawsze z niearomatycznego (nasyconego) pierścienia z sześciu atomów węgla, do którego podstawione zostały w pozycji 1. grupy funkcyjne: arylowa (dowolny pierścień aromatyczny), oraz aminowa (atom azotu, prawdopodobnie stanowiący element dalej rozbudowanej struktury).

Arylcykloheksaminy pierwotnie tworzone były w poszukiwaniu anestetyków, w latach 60.. Pierwszymi zsyntezowanymi przedstawicielami tej grupy były fencyklidyna (PCP) i ketamina. W latach 70. odkryto ich potencjał rekreacyjny, objawiający się w ich halucynogennych i euforycznych efektach. Od tamtego czasu rodzina arylcykloheksamin była rozwijana i obejmuje m.in. stymulanty, substancje znieczulające, mające właściwości neuroprotekcyjne, oraz tak zwane designer drugs.

Arylcykloheksaminy wykazują działanie głównie poprzez antagonizm receptora NMDA, inhibicję wychwytu zwrotnego dopaminy i agonizm receptora μ-opioidowego. Odnotowane zostały przypadki agonistów receptora σ (sigma), antagonistów receptorów nACm, oraz agonistów receptorów D2. Antagonizm NMDA składa się na anestetyczne, antykonwulsyjne, neuroprotekcyjne i dysocjacyjne efekty, blokada transportera dopaminowego efektuje stymulacją, euforią i, w większych dawkach, psychozami. Na znieczulenie i euforię dodatkowo składa się aktywacja opioidowego receptora μ. Nie wszystkie te profile występują jednocześnie – definiowane są przez strukturę związku.

Strony w kategorii „Arylcykloheksaminy”

Poniżej wyświetlono 6 spośród wszystkich 6 stron tej kategorii.

Zastrzeżenia

Informacje zawarte na stronach Narkopedii są opracowywane przez społeczność serwisu hyperreal.info. W żaden sposób nie mogą być traktowane jako źródła wiedzy medycznej, naukowej, co więcej, mogą być to informacje fikcyjne albo błędne. Ani serwis hyperreal.info, ani autorzy haseł, nie mają nic wspólnego z ewentualnymi szkodami na zdrowiu bądź ewentualnej śmierci czytelnika, który całkowicie odpowiada za swoje działania podjęte w konsekwencji zapoznania się z wiedzą dostępną w Narkopedii.

Serwis przeznaczony jest wyłącznie dla osób pełnoletnich.

Serwis używa ciasteczek, ale wyłącznie abyś mógł się zalogować, nie wykorzystujemy ich do niczego innego.

Licencja

Zawartość Narkopedii jest dostępna na licencji CC BY-SA 4.0.

Kliknij aby uzyskać więcej informacji.