Eter dietylowy
Klasyfikacja podstawowa[edytuj]
Metka substancji[edytuj]
hyperreal.info
Tripraporty na NeuroGroove: http://neurogroove.info/tagi/chemia/inhalanty
Dyskusja na forum Talk: https://hyperreal.info/talk/topic12367.html
Wzór chemiczny
![[]](/wzory/Eter dietylowy.svg)
CCOCCInne nazwy substancji
eter etylowy, eter
Odmiany nazwy substancji
eterem dietylowym, eterowi dietylowemu, eterze dietylowym, eteru dietylowego, eterem, eterowi, eterze, eteru
Wikipedia[edytuj]
Na polskiej Wikipedii substancji poświęcona jest strona: https://pl.wikipedia.org/wiki/Eter_dietylowy
Informacje ogólne[edytuj]
Opracowania naukowe[edytuj]
Autorskie zdjęcia i filmy związane z substancją[edytuj]
Otrzymywanie / pozyskiwanie[edytuj]
Otrzymywanie eteru:
Wlano 75ml spirytusu rektyfikowanego do kolby i ostrożnie dodano mieszając 75ml stęż. kwasu siarkowego(VI). Podłączono korek z wkraplaczem, którego koniec sięga powierzchni cieczy w kolbie, termometr (również z końcem zanurzonym w cieczy) i długą (efektywną) chłodnicę. Odbieralnik ustawiono w mieszaninie lodu z solą. We wkraplaczu umieszczono 150ml spirytusu. Ogrzewano kolbę na grzałce elektrycznej (nie wolno! ogrzewać na otwartym ogniu, gdyż eter jest niebywale łatwopalny) dopóki temp. nie osiągnęła 140-150°C. Wtedy zaczęto wkraplać zawartość wkraplacza z taką samą szybkością z jaką skrapla się destylat. Po dodaniu całego alkoholu (ok. 90 minut), kontynuowano ogrzewanie i utrzymywano temp. 140-145°C przez kilka minut, po czym usunięto źródło ciepła spod kolby. Destylat złożony z eteru oraz małej ilości alkoholu, wody i kwasu siarkowego, przelano do rozdzielacza i wstrząsano go z 30ml 5% roztworem wodorotlenku sodu. Pozwolono warstwom się rozdzielić i odrzucono warstwę dolną (alkaliczna). Powtórzono proces, z tym że zamiast NaOH użyto 25ml wody. Po tym ponownie powtórzono z 30ml 50% chlorku wapnia (by usunąć resztki alkoholu).
Przelano eter przez otwór wlewowy rozdzielacza do kolby zawierającej 10-15g bezwodnego chlorku wapnia (usunie on wodę i pozostały alkohol), kolbę zakorkowano i pozostawiono na 30 minut (lepiej pozostawić na kilka godzin) wstrząsając od czasu do czasu. Przefiltrowano eter bezpośrednio do 150 kolby destylacyjnej zaopatrzonej w kilka "porcelanek" (ułatwiających wrzenie) i podłączono chłodnicę. Ogrzano kolbę w dużej zlewce z wodą; woda uprzednio powinna być ogrzana do 50-60°C z dala od kolby z eterem, a po wyłączeniu ogrzewania kolba z eterem powinna być zanurzona w zlewce z wodą. Eter destylował się powoli, zebrano frakcję wrzącą przy 33-38°C. Otrzymano 60-65g. Czysty eter wrze w 34°C.
Zastosowanie[edytuj]
Zastosowanie medyczne[edytuj]
Zastosowanie rekreacyjne[edytuj]
Eter dietylowy może być stosowany jako rekreacyjny środek dający poczucie "pływania", lekkości.
Mogą wystąpić po nim także realistyczne halucynacje, może powodować rozluźnienie oraz senność.
Jego efekty są również porównywane do alkoholu.
Inne zastosowania[edytuj]
W czasach wojny secesyjnej (1861 - 1865) był powszechnie używany podczas operacji i amputacji.
Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia[edytuj]
Substancja bywa rzadko dostępna na czarnym rynku. Można ją jednak legalnie zakupić na takich serwisach, jak np. Allegro. Eter zażywa się poprzez wdychanie jego oparów, lub poprzez picie.
Chemia i farmakologia substancji[edytuj]
Uzależnienie i sposoby jego leczenia[edytuj]
W latach międzywojennych był bardzo popularną używką, choć zdelegalizowany został w 1925roku. Zjawisko masowego odurzania się eterem nosi miano eteromanii.
Status prawny w poszczególnych krajach[edytuj]
Polska[edytuj]
ETER DIETYLOWY znajduje się w kategorii 3. Prekursory kategorii 3 (dawniej grupa IIB-R): to substancje powszechnie dostępne o nikłym potencjale użycia do produkcji narkotyków.
Obecność substancji / rośliny w dziełach kultury i dyskursie społecznym[edytuj]
Zażywał go Witkacy i Hunter S. Thompson.
