Eskalina: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
== Informacje ogólne == | == Informacje ogólne == | ||
3,5-dimetoksy-4-etoksyfenetyloamina (powszechnie znana jako [[eskalina]]) to syntetyczna substancja psychodeliczna z klasy chemicznej fenetyloaminy, która po podaniu wywołuje efekty psychodeliczne. Jest blisko spokrewnionym strukturalnym analogiem meskaliny, z którą dzieli wiele wspólnych właściwości. | |||
Eskalina została po raz pierwszy zsyntetyzowana i opisana w literaturze naukowej przez Beningtona i in. w 1954 roku, ale później została ponownie zbadana w laboratorium Davida E. Nicholsa, który przygotował serię analogów meskaliny, w tym proskalinę, jimscalinę, izoproskalinę i inne. | |||
Efekty działania eskaliny zostały po raz pierwszy opisane przez Alexandra Shulgina w jego książce PiHKAL: A Chemical Love Story. Wymienia on zakres dawkowania jako 40 mg do 60 mg doustnie i opisuje czas działania jako 8-12 godzin. Shulgin stwierdza, że eskalina „różni się od meskaliny tym, że początek działania jest szybszy (w ciągu pierwszej godziny) i nie odnotowano nudności, ale poza tym przebieg czasowy i większość jakościowej zawartości jest dość podobna.”. | |||
=== Opracowania naukowe === | === Opracowania naukowe === | ||
Wersja z 12:50, 16 lip 2024
Klasyfikacja podstawowa
Metka substancji
hyperreal.info
Tripraporty na NeuroGroove: http://neurogroove.info/tagi/chemia/Inne
Dyskusja na forum Talk: https://hyperreal.info/talk/topic37491.html
Wzór chemiczny
![[]](/wzory/Eskalina.svg)
COC1=CC(=CC(=C1OCC=C)OC)CCNInne nazwy substancji
2-(4-ethoksy-3,5-dimetoxksy-fenylo)-etyolamina
Informacje ogólne
3,5-dimetoksy-4-etoksyfenetyloamina (powszechnie znana jako eskalina) to syntetyczna substancja psychodeliczna z klasy chemicznej fenetyloaminy, która po podaniu wywołuje efekty psychodeliczne. Jest blisko spokrewnionym strukturalnym analogiem meskaliny, z którą dzieli wiele wspólnych właściwości.
Eskalina została po raz pierwszy zsyntetyzowana i opisana w literaturze naukowej przez Beningtona i in. w 1954 roku, ale później została ponownie zbadana w laboratorium Davida E. Nicholsa, który przygotował serię analogów meskaliny, w tym proskalinę, jimscalinę, izoproskalinę i inne.
Efekty działania eskaliny zostały po raz pierwszy opisane przez Alexandra Shulgina w jego książce PiHKAL: A Chemical Love Story. Wymienia on zakres dawkowania jako 40 mg do 60 mg doustnie i opisuje czas działania jako 8-12 godzin. Shulgin stwierdza, że eskalina „różni się od meskaliny tym, że początek działania jest szybszy (w ciągu pierwszej godziny) i nie odnotowano nudności, ale poza tym przebieg czasowy i większość jakościowej zawartości jest dość podobna.”.