Kinnikinnick: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
== Informacje ogólne == | == Informacje ogólne == | ||
Kinnikinnick to ziołowa mieszanka dymu Indian i Pierwszych Narodów , wykonana z tradycyjnej kombinacji liści lub kory. Przepisy dotyczące mieszanki różnią się, podobnie jak zastosowania, od społecznych, duchowych po lecznicze. | |||
Zawartość | |||
Etymologia | |||
Termin „kinnikinnick” pochodzi od Unami Delaware / kələkːəˈnikːan / , „mix” ( por. Ojibwe giniginige „mieszać coś ożywionego z czymś nieożywionym ”), z Proto-Algonquian * kereken- , „mieszać (it) z czymś” inaczej ręcznie ". | |||
W związku z tym koloniści europejscy myśliwi, handlarze i osadnicy stosowali tę nazwę do różnych krzewów, których kora lub liście są używane w mieszance, najczęściej mącznicy lekarskiej ( Arctostaphylos spp. ) i do mniejszych stopień, dereń czerwonej łozicy ( Cornus sericea ) i jedwabisty dereń ( Cornus amomum ), a nawet kanadyjska jagoda ( Cornus canadensis ), wiecznie zielony sumak ( Rhus virens ), littleleaf sumac ( Rhus microphylla ), gładki sumak ( Rhus glabra ) i jeleń sumak ( Rhus typhina ). | |||
Rodzime nazwy | |||
Algonquin : nasemà , „tytoń” ( mitàkozigan , „niezmieszany tytoń”; apàkozigan , „tytoń mieszany”) | |||
Dakota i Lakota : čhaŋšáša | |||
Menominee : ahpa͞esāwān , "kinnikinnick" | |||
Odaawaa : semaa , „tytoń” ( mtaaḳzigan , „niezmieszany tytoń”; paaḳzigan , „tytoń mieszany”) | |||
Ojibwe : asemaa , „tytoń” ( mitaakozigan , „niezmieszany tytoń”; apaakozigan , „tytoń mieszany”) | |||
Shoshoni : äñ′-ka-kwi-nûp , "kinnikinnick" | |||
Winnebago : roxį́šučkéra , „kora do dymu” | |||
Przygotowanie i użycie | |||
Przygotowanie różni się w zależności od miejscowości i kraju . Bartlett cytuje Trumbulla, który powiedział: „Paliłem pół tuzina odmian kinnikinnick na północnym zachodzie - wszystkie autentyczne; zeskrobałem i przygotowałem czerwoną wierzbę - korę , która nie jest dużo gorsza niż dąb Suffield . | |||
Wschodnie plemiona tradycyjnie używają Nicotiana rustica do społecznego palenia, podczas gdy zachodnie plemiona zwykle używają różnych kinnikinicków do ceremonialnego użytku . Cutler cytuje studium Iroquois autorstwa Edwarda S. Rutscha, wymieniając składniki używane przez inne plemiona rdzennych Amerykanów: liście lub kora derenia czerwonej łozicy , strzępek , czerwony sumak , laur , żelazo , wahoo , borówka amerykańska, tytoń indyjski , kora wiśni , i dziewanna , między innymi składnikami. | |||
Odnośniki historyczne | |||
Wśród Ojibwe Densmore zapisuje, co następuje: Podobno materiałem wędzonym przez Chippewę były suszone liście mącznicy lekarskiej ( Arctostaphylos uva-ursi (L.) Spreng.) I suszony sproszkowany korzeń rośliny zidentyfikowany jako Aster novae-angliae L .. Wędzono dwa rodzaje kory, jedną znaną jako „czerwona wierzba” ( Cornus stolonifera Michx. ), A drugą jako „wierzba plamista” ( Cornus rugosa Lam.). Kora wewnętrzna jest używana po opiekaniu nad ogniem i sproszkowaniu. Następnie jest przechowywany w tkaninie lub skórzanej torbie i może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innymi ziołami. | |||
„ Starszy myśliwy obserwował osobliwe przygotowania milczącego syna i podejrzewając, że odkrył oznaki wroga, powstał i mówiąc, że pójdzie i pokroi kilka pałek czerwonej wierzby [Kinnikinnick], aby zapalić, opuścił chatę, aby idź i zobacz na własne oczy i bardziej doświadczone, jakie były oznaki niebezpieczeństwa. ” | |||
- Warren, History of the Ojibway people | |||
„ Tytoń stosowany na początku składał się z wewnętrznej kory czerwonego derenia - Hindusi we wszystkich rezerwacjach nazywali go „czerwoną wierzbą”. Informatorka usunęła zewnętrzną korę gałązki za pomocą swojej miniatury i zauważyła, że pozostała warstwa kory po ostrożnym zgoleniu służyła jako tytoń, tzw. Dziś kinnikinnick to mieszanka drobno zmiażdżonej kory wewnętrznej czerwonego derenia i wiórów tytoniu z korka. Mieszankę obrabia się moździerzem z tłuczkiem, przy czym zarówno moździerz, jak i tłuczek są z drewna. Ta mieszanka jest również dziś używana do ceremonialnego palenia. ” | |||
- Hilger, Chippewa Child Life | |||
„ Kinnikinic , n. caŋṡana . ” | |||
- Williamson. Słownik angielsko-Dakota | |||
„ Istnieją również pewne potoki, w których Hindusi uciekają się, aby leżeć w magazynie kinnik-kinnik (wewnętrzna kora czerwonej wierzby), którego używają jako substytut tytoniu i który ma aromatyczny i bardzo ostry smak. Przygotowuje się go do palenia przez zeskrobanie cienkich, kręconych płatków ze smukłych drzewek i rozdrobnienie przed ogniem, po czym wciera się go między dłonie w formę przypominającą tytoń liściowy i przechowuje w torbach do skóry do użytku. Działa silnie narkotycznie na osoby, które nie są przyzwyczajone do jego używania, i powoduje ciężkość zbliżającą się do ogłuszenia, zupełnie odmienną od kojących efektów tytoniu. ” | |||
- Ruxton, Geo. Frederick „Życie na dalekim zachodzie” 1848; cytowany w „Mountain Men” pod redakcją Rounds, Glen 1966, s.163 | |||
=== Opracowania naukowe === | === Opracowania naukowe === | ||
Wersja z 15:08, 7 mar 2020
Klasyfikacja podstawowa
Metka substancji
hyperreal.info
Tripraporty na NeuroGroove: http://neurogroove.info/tagi/natura/Inne
Dyskusja na forum Talk: https://hyperreal.info/talk/kinnikinnick-t35085.html
Informacje ogólne
Kinnikinnick to ziołowa mieszanka dymu Indian i Pierwszych Narodów , wykonana z tradycyjnej kombinacji liści lub kory. Przepisy dotyczące mieszanki różnią się, podobnie jak zastosowania, od społecznych, duchowych po lecznicze.
Zawartość Etymologia Termin „kinnikinnick” pochodzi od Unami Delaware / kələkːəˈnikːan / , „mix” ( por. Ojibwe giniginige „mieszać coś ożywionego z czymś nieożywionym ”), z Proto-Algonquian * kereken- , „mieszać (it) z czymś” inaczej ręcznie ".
W związku z tym koloniści europejscy myśliwi, handlarze i osadnicy stosowali tę nazwę do różnych krzewów, których kora lub liście są używane w mieszance, najczęściej mącznicy lekarskiej ( Arctostaphylos spp. ) i do mniejszych stopień, dereń czerwonej łozicy ( Cornus sericea ) i jedwabisty dereń ( Cornus amomum ), a nawet kanadyjska jagoda ( Cornus canadensis ), wiecznie zielony sumak ( Rhus virens ), littleleaf sumac ( Rhus microphylla ), gładki sumak ( Rhus glabra ) i jeleń sumak ( Rhus typhina ).
Rodzime nazwy Algonquin : nasemà , „tytoń” ( mitàkozigan , „niezmieszany tytoń”; apàkozigan , „tytoń mieszany”) Dakota i Lakota : čhaŋšáša Menominee : ahpa͞esāwān , "kinnikinnick" Odaawaa : semaa , „tytoń” ( mtaaḳzigan , „niezmieszany tytoń”; paaḳzigan , „tytoń mieszany”) Ojibwe : asemaa , „tytoń” ( mitaakozigan , „niezmieszany tytoń”; apaakozigan , „tytoń mieszany”) Shoshoni : äñ′-ka-kwi-nûp , "kinnikinnick" Winnebago : roxį́šučkéra , „kora do dymu” Przygotowanie i użycie Przygotowanie różni się w zależności od miejscowości i kraju . Bartlett cytuje Trumbulla, który powiedział: „Paliłem pół tuzina odmian kinnikinnick na północnym zachodzie - wszystkie autentyczne; zeskrobałem i przygotowałem czerwoną wierzbę - korę , która nie jest dużo gorsza niż dąb Suffield .
Wschodnie plemiona tradycyjnie używają Nicotiana rustica do społecznego palenia, podczas gdy zachodnie plemiona zwykle używają różnych kinnikinicków do ceremonialnego użytku . Cutler cytuje studium Iroquois autorstwa Edwarda S. Rutscha, wymieniając składniki używane przez inne plemiona rdzennych Amerykanów: liście lub kora derenia czerwonej łozicy , strzępek , czerwony sumak , laur , żelazo , wahoo , borówka amerykańska, tytoń indyjski , kora wiśni , i dziewanna , między innymi składnikami.
Odnośniki historyczne Wśród Ojibwe Densmore zapisuje, co następuje: Podobno materiałem wędzonym przez Chippewę były suszone liście mącznicy lekarskiej ( Arctostaphylos uva-ursi (L.) Spreng.) I suszony sproszkowany korzeń rośliny zidentyfikowany jako Aster novae-angliae L .. Wędzono dwa rodzaje kory, jedną znaną jako „czerwona wierzba” ( Cornus stolonifera Michx. ), A drugą jako „wierzba plamista” ( Cornus rugosa Lam.). Kora wewnętrzna jest używana po opiekaniu nad ogniem i sproszkowaniu. Następnie jest przechowywany w tkaninie lub skórzanej torbie i może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innymi ziołami.
„ Starszy myśliwy obserwował osobliwe przygotowania milczącego syna i podejrzewając, że odkrył oznaki wroga, powstał i mówiąc, że pójdzie i pokroi kilka pałek czerwonej wierzby [Kinnikinnick], aby zapalić, opuścił chatę, aby idź i zobacz na własne oczy i bardziej doświadczone, jakie były oznaki niebezpieczeństwa. ” - Warren, History of the Ojibway people „ Tytoń stosowany na początku składał się z wewnętrznej kory czerwonego derenia - Hindusi we wszystkich rezerwacjach nazywali go „czerwoną wierzbą”. Informatorka usunęła zewnętrzną korę gałązki za pomocą swojej miniatury i zauważyła, że pozostała warstwa kory po ostrożnym zgoleniu służyła jako tytoń, tzw. Dziś kinnikinnick to mieszanka drobno zmiażdżonej kory wewnętrznej czerwonego derenia i wiórów tytoniu z korka. Mieszankę obrabia się moździerzem z tłuczkiem, przy czym zarówno moździerz, jak i tłuczek są z drewna. Ta mieszanka jest również dziś używana do ceremonialnego palenia. ” - Hilger, Chippewa Child Life „ Kinnikinic , n. caŋṡana . ” - Williamson. Słownik angielsko-Dakota „ Istnieją również pewne potoki, w których Hindusi uciekają się, aby leżeć w magazynie kinnik-kinnik (wewnętrzna kora czerwonej wierzby), którego używają jako substytut tytoniu i który ma aromatyczny i bardzo ostry smak. Przygotowuje się go do palenia przez zeskrobanie cienkich, kręconych płatków ze smukłych drzewek i rozdrobnienie przed ogniem, po czym wciera się go między dłonie w formę przypominającą tytoń liściowy i przechowuje w torbach do skóry do użytku. Działa silnie narkotycznie na osoby, które nie są przyzwyczajone do jego używania, i powoduje ciężkość zbliżającą się do ogłuszenia, zupełnie odmienną od kojących efektów tytoniu. ” - Ruxton, Geo. Frederick „Życie na dalekim zachodzie” 1848; cytowany w „Mountain Men” pod redakcją Rounds, Glen 1966, s.163