Buprenorfina
Klasyfikacja podstawowa
Metka substancji
hyperreal.info
Tripraporty na NeuroGroove: http://neurogroove.info/tagi/chemia/buprenorfina
Dyskusja na forum Talk: https://hyperreal.info/talk/buprenorfina.html
Wzór chemiczny
Nazwa generyczna
Inne nazwy substancji
Buprenorphinum, bupra, (2S)-2-[17-(cyklopropylometylo)-4,5α-epoksy-3-hydroksy-6-metoksy-6α,14-etano-14α-morfinan-7α-ylo]-3,3-dimetylobutan-2-ol
Odmiany nazwy substancji
buprenorfiny, buprenorfinie, buprenorfiną, buprenorfinę, bupry, buprze, buprę, buprą
Wikipedia
Na polskiej Wikipedii substancji poświęcona jest strona: https://pl.wikipedia.org/wiki/buprenorfina
Informacje ogólne
Pochodna tebainy, częściowy agonista receptorów opioidowych μ. Podlega przemianom udziałem CYP3A4 do norbuprenorfiny, która posiada właściwości analgetyczne (przeciwbólowe) wielokrotnie słabsze od buprenorfiny i z trudem pokonuje barierę krew-mózg. Wykazuje się dużą lipofilnością.
Norbuprenorfina jest pełnym agonistą receptorów μ. Buprenorfina ma większe powinowactwo do receptorów, niż norbuprenorfina - dlatego, przy większych dawkach, ta pierwsza będzie wypierała tę drugą. To tłumaczy, dlaczego najsilniej działają dawki poniżej 2mg. Buprenorfiny jest mniej, niż norbuprenorfiny, dlatego przy mniejszych dawkach możemy odczuć działanie.
Buprenorfina w około 96% wiąże się z białkami osocza. Blisko dwie trzecie leku nie jest metabolizowane, pozostała cześć jest metabolizowana w wątrobie przez izoenzym cytochromu P-450, CYP3A4 do trzech głównych metabolitów: wyżej wspomnianej norbuprenorfiny, buprenorfino-3-glukuronidu, norbuprenorfino-glukuronidu. Blisko dwie trzecie produktu jest wydalane z kałem, pozostała część metabolitów jest wydalana przez nerki. Ekspozycja nerek na działanie metabolitów buprenorfiny jest niewielka. Okres półtrwania buprenorfiny wynosi 20–73 h, średnio 37 h.
Działanie: Euforia, senność, nudności, wymioty, zaparcia, hipotensja, bradykardia, zniesienie bólu, suchość w jamie ustnej.
Opracowania naukowe
KOTLIŃSKA-LEMIESZEK, ALEKSANDRA, et al. Leczenie bólów nowotworowych w oparciu o aktualną wiedzę. Nowiny Lekarskie, 2011, 80.1: 22-31.
Autorskie zdjęcia i filmy związane z substancją
Otrzymywanie / pozyskiwanie
Lek wydawany na receptę.
Zastosowanie
Zastosowanie medyczne
Leczenie bólów przewlekłych, nowotworowych. Leczenie substytucyjne uzależnionych od opioidów. Detoksykacja osób uzależnionych od opioidów.
Zastosowanie rekreacyjne
Odczucia po przyjęciu buprenorfiny w celu fazowania są różne. Niektórzy twierdzę iż „nic nie czują”, u innych (przykładowo mnie), bupra powoduje przyjemną i długą fazę. Nie jest to typowa faza jak po opiatach. Nie ma wyraźnych nodów i przysypiania. Jest mało euforycznie, występuje raczej delikatna ale silnie odczuwalna sedacja. Czuje się takie specyficzne rozleniwienie. Niektórzy mogą być też senni.
Buprenorfina ma bardzo długi czas półtrwania w organizmie. Przy częstym przyjmowaniu może się kumulować w organizmie (nasycanie tkanek). Z własnego doświadczenia wiem, że jeśli przez 3 dni zrobię sobie zastrzyk z wysokiej dawki to czwartego dnia mam tak wysycane tkanki iż mam fazę już bez wzięcia narkotyku.
Bupra jest bardzo dobra w miksach z benzodiazepinami. buprenorfinę można miksować z alkoholem, barbituranami albo marihuaną. Bardzo chwalonym miksem jest buprenorfina z midazolamem, (midazolam można zastąpić inną lubianą benzodiazepiną).
Jeśli buprenorfinę zażyjemy podczas kuracji lekami SSRI może ona nie podziałać.
Buprenorfina nie nadaje się do miksowania z opiatami! Przy jednoczesnym przyjęciu buprenorfiny z opiatami lub innymi opioidami, buprenorfina jako substancja o silniejszym powinowactwie do receptorów opioidowych wyprze inny opiat. Ponadto może okazać się, iż zacznie przeważać antagonistyczne (przeciwne) działanie buprenorfiny i zamiast fazy skończy się na średnio przyjemnym stanie. Raczej bezproblemowo można przejść z używania opiatu (np. kodeiny, morfiny) na buprenorfinę. Po zażyciu ostatniej dawki opiatu wystarczy poczekać aż przestanie on działać, (nie będę odczuwalne już żadne skutki wzięcia) i już można zażyć buprenorfinę. Gorzej jest w drugą stronę. buprenorfina z racji długiego okresu półtrwania, może znajdować się w organizmie jeszcze przez 2 ( a czasem nawet 3) dni i przy podaniu opiatu nadal będzie wypierać go z receptorów. Dlatego z wzięciem dawki opiatu, powinno się poczekać 72 godziny od momentu ustąpienia fazy buprenorfinowej.
tekst autorstwa usera: Lilia1
Inne zastosowania
Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia
Dawkowanie
Informacje dot. przyjmowania wg producenta:
Buprenorfina jest dostępna w postaci tabletek podjęzykowych i plastrów przezskórnych (t1/2 – 25–36 godz.).
Początek działania po podaniu tabletek podjęzykowych występuje po 15–30 minutach, lek podaje się co 8 godzin (dawki 0,6–3,6 mg/dobę).
Po zastosowaniu buprenorfiny w postaci plastra uwalniającego 35 μg/godz. (odpowiednik ok. 60 mg morfiny doustnej) początek działania leku występuje po ok. 20 godzinach; w przypadku zastosowania wyższych dawek – nieco szybciej.
Plaster wymaga wymiany co 3–4 dni.
Informacje dot. przyjmowania rekreacyjnego:
Wszystkie sposoby dotyczą buprenorfiny w plastrach (Transtec). Występują 3 wielkości plastrów - 35 µg/h - 20mg, 52,5 μg/h - 30mg oraz 70 μg/h - 40mg. Każdy z plastrów ma na 1cm2 - 0.8mg buprenorfiny (1.25cm2 - 1mg); różnią się jedynie wielkością w cm2.
Należy za pomocą linijki, kratek w zeszycie odmierzyć dawkę:
- na pierwszy raz 1.6mg w celu sprawdzenia reakcji alergicznej (2cm2)
- gdy czujemy się dobrze i chcemy kontynuować testowanie, zaleca się przeciętnie na dawkę max. 2mg (2.5cm2) - po doświadczeniach rzeszy użytkowników absolutnie nie popiera się stosowania więcej, gdyż zwyczajnie ta substancja będzie działała gorzej - jest częściowym agonistą receptorów opioidowych μ, więc sama siebie blokuje.
Po drugie - moje doświadczenie jest takie, że najmocniejsza faza była wtedy, gdy bez tolerancji stosowałam 0.5cm2 (0.4mg) na dzień - cały dzień i noc noddowania i przyjemności we wszystkim, co robię. Później zaczęłam zwiększać dawkę i do tej pory żałuję, gdyż nie czuję już nic. Dlatego, jako, że buprenorfina jest specyficzną substancją, żeby maksymalnie wykorzystać jej potencjał, należy PRZEDE WSZYSTKIM trzymać się JAK NAJMNIEJSZYCH dawek i nie używać codziennie, żeby absolutnie nie doprowadzić do tolerancji.
Sposoby przyjmowania
1. podjęzykowa - sub linquam (s.l):
Płuczemy usta gorącą wodą, aby rozszerzyć naczynia krwionośne. Umieszczamy wycięty kawałek plastra między dziąsłem, a dolną wargą. Nie przełykamy śliny; trzymamy 2h. Jest to kwestia osobnicza, niektórzy czują działanie wcześniej, tj. po 20-30 min i mogą uznać, że im już ten stan odpowiada; niektórzy potrzebują 2h na rozkręcenie, więc jeśli nic nie czuć po 1.5h, to należy jeszcze trzymać w ustach i poczekać.
Działanie czuć o wiele dłużej, niż po iniekcji dożylnej.
2. dożylna - injectio intravenosa (i. v):
Biodostępność i.v - 100% Biodostępność p.o - 33%
Musimy wykonać "maszynkę do bupry". Przecinamy puszkę po coli, piwie etc., część z otworem i zawleczką wyrzucamy, zostawiamy drugą część (dolną) i wycinamy przy brzegach ok. 3 prostokąty. Poniżej zdjęcie autorstwa użytkownika Hipotermia: https://hyperreal.info/5htp/3c794b2d9cf1a4a870a188309f8d0c5ab73c0c5b/687474703a2f2f692e696d6775722e636f6d2f49384a796e616b6c2e6a7067
Dno puszki przecieramy spirytusem, tak, aby zmyć tusz (nadruk).
METODA ZE SPIRYTUSEM:
Wlewamy 5ml - 10ml spirytusu, wkładamy plasterek, ogrzewamy DELIKATNYM płomieniem świeczki (aby nie zrobić pożaru), aż odparuje do 0.5ml (im mniejsza ilość, tym mniej potem będzie szczypało w żyłki). Następnie punkt METODA Z WODĄ.
METODA Z WODĄ:
Nalewamy do puszki 10-12 ml wody, dodajemy kilka ziaren kwasku cytrynowego (jest to konieczne, by substancja oderwała się od matrycy), wkładamy kawałek bupry, wkładamy pod spód świeczkę (podgrzewacz), zapalamy i gotujemy jak najdłużej - absolutne minimum to 4 min, lecz najlepiej poczekać 20 min, lub dłużej, by mieć pewność, że bupra dobrze się wygotowała. Ważne jest, by w efekcie pozostało ok. 2ml - jeśli przed upływem ustalonego z góry czasu wody za bardzo ubyło, można dolewać wody.
Czekamy 30 sek, aż płyn ostygnie, filtrujemy przez filtry strzykawkowe, filtr od papierosa, wacik, zaciągamy do strzykawki (im mniejsza, tym łatwiej nią operować podczas wykonywania iniekcji, dlatego najłatwiej jest używać 2ml, ale mogą też być 5ml) i gotowe.
3. doodbytnicza - per rectum (p.r): Przygotowywujemy wybraną metodą, jak w przypadku i.v i aplikujemy per rectum. Dawkowanie takie, jak w przypadku p.o. Zaleca się aplikować najlepiej 2h po uprzednim wypróżnieniu się lub po lewatywie. Zaczyna się ładować po 45 min. Rozkręca się nawet do 3h. Nie należy wypróżniać się, dopóki nie poczuje się działania.
Zagrożenia
Przy zażywaniu buprenorfiny (szczególnie przy podaniach dożylnych), może dochodzić do gwałtownych wyrzutów histaminy. Polecam więc przyjęcie antyhistaminy (hydroksyzyna, loratydyna itp.) przed podaniem bupry, (szczególnie przy pierwszych użyciach), zanim użytkownik zorientuje się jak buprenorfina na niego zadziała.
Po zażywaniu bupry kurczą się źrenice – jednemu bardziej drugiemu mniej – to kwestia osobnicza. Występują zaparcia (moim zdaniem silniejsze niż po klasycznych opiatach) i problemy z oddaniem moczu. Perystaltyka jelit jest bardzo spowolniona, występuje brak apetytu. Mogą wystąpić problemy z wzwodem (a u dziewczyn z libido), szczególnie jeśli buprenorfina zażywana jest z benzodiazepiną. Przy zażywaniu bupry proces powstawania uzależnienia fizycznego jest dłuższy niż przy klasycznych opiatach. (Choć ta opinia dotyczy zazwyczaj przyjmowania TERAPEUTYCZNYCH dawek). Objawy abstynencyjne są w stosunku do innych opioidów określane jako lekkie/przeciętne.
Na buprenorfinę nie działa nalokson, (substancja odwracająca działanie opioidów) dlatego uważamy z dawkowaniem. Buprenorfina nie powoduje drgawek.
tekst autorstwa usera: Lilia1
Funkcjonowanie na rynku lub w podziemiu
Chemia i farmakologia substancji
Buprenorfina jest półsyntetyczną pochodną tebainy (jednego z alkaloidów opium), należącą do klasy chemicznej morfinanów. Oznacza to, iż podobnie do wielu innych opioidów, takich jak hydrokodon czy kodeina, ma ona szkielet morfinanowy.
Wraz z innymi substancjami należącymi do tej klasy chemicznej buprenorfina zawera policykliczny rdzeń trzech pierścieni benzenowych połączonych w zygzakowaty wzór zwany fenantrenem. Czwarty pierścień zawierający azot jest złączony z fenantrenem przy R9 i R13. Pomiędzy dwoma pierścieniami znajduje się także mostek eterowy, łączący benzen i przeciwny pierścień cykloheksanu poprzez grupę tlenową.
Buprenorfina jest dość unikalna pośród opioidów stosowanych w medycynie przez ludzi, zawiera ona bowiem skondensowany pierścień, łączący się z niższym pierścieniem cykloheksanowym na R6 i R14. Struktura ta zwana jest szkieletem endoetenotetrahydrooripawinowym, często spotykanym w opioidach stosowanych w weterynarii. Zawiera ona grupę hydroksylową (OH-) podstawioną na pierścieniu benzenowym i grupę metoksylową związaną z dolnym pierścieniem cykloheksanowym. Szkielet buprenorfiny jest również podstawiony grupą metylocyklopropylową na jego grupie aminowej. Pierścień cykloheksanowy, sąsiadując z przyłączeniem metoksylowym, jest związany z R2 łańcucha 2-butanolu.