Dekstrometorfan: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 49: | Linia 49: | ||
== Chemia i farmakologia substancji == | == Chemia i farmakologia substancji == | ||
| + | DXM szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie we krwi osiąga po upływie 2,5 godziny, okres biologicznego półtrwania (T1/2) wynosi 3–6 godzin. Łatwo przechodzi przez barierę krew–mózg. Przy udziale izoenzymu CYP2D6 cytochromu P450 lek ulega biotransformacji w wątrobie do metabolitów: dekstrorfanu, (+)-3-metoksymorfinianu i (+)-3-hydroksymorfinianu, które po sprzęgnięciu z kwasem glukuronowym są wydalane z moczem. Głównym metabolitem leku jest dekstrorfan, który ma wyższe powinowactwo do receptorów glutaminergicznych typu NMDA niż DXM. Uważa się, że za działanie psychoaktywne odpowiada zarówno związek macierzysty (DXM), jak i dekstrorfan, przy czym niektóre źródła podają, że za działanie dysocjacyjne DXM odpowiada głównie dekstrorfan. | ||
| + | |||
| + | Dekstrometorfan ma złożony mechanizm działania. Jest agonistą receptorów sigma-1 i antagonistą receptorów NMDA. Blokowanie receptorów NMDA jest mechanizmem wspólnym dla halucynogennych związków dysocjacyjnych, stąd DXM w dawkach znacznie przekraczających terapeutyczne wykazuje działanie podobne do substancji psychodysleptycznych, takich jak ketamina czy fencyklidyna.Ponadto DXM hamuje wychwyt zwrotny serotoniny, co zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, zwłaszcza w przypadku łącznego zażycia z lekami o podobnym działaniu. | ||
== Uzależnienie i sposoby jego leczenia == | == Uzależnienie i sposoby jego leczenia == | ||
Wersja z 08:33, 24 kwi 2015
Klasyfikacja podstawowa[edytuj]
Metka substancji[edytuj]
hyperreal.info
Tripraporty na NeuroGroove: http://neurogroove.info/tagi/apteka/dekstrometorfan
Dyskusja na forum Talk: https://hyperreal.info/talk/dxm.html
Wzór chemiczny
![[]](wzory/Dekstrometorfan.svg)
CN1CC[C@]23CCCC[C@@H]2[C@@H]1CC4=C3C=C(C=C4)OCNazwa generyczna
Inne nazwy substancji
DXM, deks, ako, dex, Dextromethorphanum, dexter
Odmiany nazwy substancji
dekstrometorfanu, dekstrometorfanem, dekstrometorfanie, dekstrometorfanowi, deksa, deksem, deksowi, deksie, dexa, dexem, dexowi, dexie, dextera, dexterem, dexterowi, dexterze, Acodinu, Acodinowi, Acodinie, Acodinem, Akodinu, Akodinowi, Akodinie, Akodinem
Wikipedia[edytuj]
Na polskiej Wikipedii substancji poświęcona jest strona: https://pl.wikipedia.org/wiki/dekstrometorfan
Informacje ogólne[edytuj]
Prawoskrętny enancjomer metorfanu używany w medycynie pod postacią bromowodorku jako lek przeciwkaszlowy. W dawkach o wiele przekraczających te stosowane przeciwkaszlowo, wykazuje działanie charakterystyczne dla narkotyków z grupy dysocjantów. Mimo pewnych podobieństw do opiatów, nie wykazuje działania typowego dla nich.
Opracowania naukowe[edytuj]
Piątek A, et al. Rekreacyjne używanie leków dostępnych w odręcznej sprzedaży: odurzanie i doping mózgu. Alcohol. Drug Addict. (2015) [1]
Autorskie zdjęcia i filmy związane z substancją[edytuj]
Opakowanie leku zawierającego dekstrometorfan http://zapodaj.net/images/4de1b77a9e580.jpg
Otrzymywanie / pozyskiwanie[edytuj]
Zastosowanie[edytuj]
Zastosowanie medyczne[edytuj]
Działa ośrodkowo na poziomie rdzenia przedłużonego, hamując odruch kaszlu, poprzez aktywację receptora σ1(sigma). Działanie przeciwkaszlowe rozpoczyna się po 10-30 minutach i trwa od 4 do 8 godzin w zależności od dawki.
Istnieją teorię na temat możliwości użycia go w leczeniu uzależnień(niektórzy naukowcy sugerują, że specyfik ten może być stosowany w leczeniu większości uzależnień, jeśli nie wszystkich.) i jako antydepresant, jednak oficjalnie nie jest w ten sposób wykorzystywany.
Zastosowanie rekreacyjne[edytuj]
Inne zastosowania[edytuj]
Powszechnie znany i wykorzystywany jest fakt że DXM zmniejsza tolerancję na wiele substancji i wzmacnia ich działanie.
Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia[edytuj]
Funkcjonowanie na rynku lub w podziemiu[edytuj]
Chemia i farmakologia substancji[edytuj]
DXM szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie we krwi osiąga po upływie 2,5 godziny, okres biologicznego półtrwania (T1/2) wynosi 3–6 godzin. Łatwo przechodzi przez barierę krew–mózg. Przy udziale izoenzymu CYP2D6 cytochromu P450 lek ulega biotransformacji w wątrobie do metabolitów: dekstrorfanu, (+)-3-metoksymorfinianu i (+)-3-hydroksymorfinianu, które po sprzęgnięciu z kwasem glukuronowym są wydalane z moczem. Głównym metabolitem leku jest dekstrorfan, który ma wyższe powinowactwo do receptorów glutaminergicznych typu NMDA niż DXM. Uważa się, że za działanie psychoaktywne odpowiada zarówno związek macierzysty (DXM), jak i dekstrorfan, przy czym niektóre źródła podają, że za działanie dysocjacyjne DXM odpowiada głównie dekstrorfan.
Dekstrometorfan ma złożony mechanizm działania. Jest agonistą receptorów sigma-1 i antagonistą receptorów NMDA. Blokowanie receptorów NMDA jest mechanizmem wspólnym dla halucynogennych związków dysocjacyjnych, stąd DXM w dawkach znacznie przekraczających terapeutyczne wykazuje działanie podobne do substancji psychodysleptycznych, takich jak ketamina czy fencyklidyna.Ponadto DXM hamuje wychwyt zwrotny serotoniny, co zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, zwłaszcza w przypadku łącznego zażycia z lekami o podobnym działaniu.
