Muchomor czerwony: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 46: | Linia 46: | ||
== Uzależnienie i sposoby jego leczenia == | == Uzależnienie i sposoby jego leczenia == | ||
| − | + | Brak potencjału uzależniającego. | |
{{info|Hyperreal posiada spis placówek pomocy uzależnionym: https://hyperreal.info/help|alert-info}} | {{info|Hyperreal posiada spis placówek pomocy uzależnionym: https://hyperreal.info/help|alert-info}} | ||
Wersja z 14:31, 24 lip 2016
Klasyfikacja podstawowa[edytuj]
Metka substancji[edytuj]
hyperreal.info
Tripraporty na NeuroGroove: http://neurogroove.info/tagi/natura/muchomor-czerwony
Dyskusja na forum Talk: https://hyperreal.info/talk/amanita-muscaria-watek-ogolny-t10048.html
Inne nazwy substancji
amanita, fly agaric, muchar czerwony, muchomor pospolity
Odmiany nazwy substancji
Muchomora czerwonego, Muchomorem czerwonym, Muchomorze czerwonym, Muchomorowi czerwonemu, Muchomorów czerwonych, Muchomorom czerwonym, Muchomorach czerwonych, Muchomorami czerwonymi, amanity, amanitą, amanicie, amanit, amanitami, amanitach, amanitom
Wikipedia[edytuj]
Na polskiej Wikipedii substancji poświęcona jest strona: https://pl.wikipedia.org/wiki/Muchomor czerwony
Informacje ogólne[edytuj]
Opracowania naukowe[edytuj]
Właściwości i oznaczanie substancji o działaniu psychoaktywnym
Autorskie zdjęcia i filmy związane z substancją[edytuj]
Otrzymywanie / pozyskiwanie[edytuj]
Muchomor czerwony jest popularnym grzybem na terenie całej Polski. Rośnie w lasach liściastych oraz iglastych, szczególnie często w pobliżu brzozy brodawkowatej. Owocniki pojawiają się zazwyczaj od czerwca do listopada. Głównym niebezpieczeństwem jest ryzyklo pomyłki podczas zbiorów, gdyż jest podobny do innych muchomorów np. muchomora królewskiego.
Zastosowanie[edytuj]
Zastosowanie medyczne[edytuj]
Był dawniej wykorzystywany w Europie i Ameryce Północnej w medycynie ludowej oraz homeopatycznej (wyłącznie jako bardzo rozcieńczony ekstrakt - jeszcze w latach 50. XX wieku rekomendowano go jako lek na drżączkę i niektóre problemy skórne).
Zastosowanie rekreacyjne[edytuj]
Efekty pojawiają się po 30 min. do 2 godz. po spożyciu. Występują wtedy: stan zmieszania, zawroty głowy, zmęczenie, estezja (hiperwrażliwość) wzrokowa i słuchowa, zaburzenia postrzegania przestrzeni i brak poczucia upływu czasu; po spożyciu pewnych środków uspokajających, efekty wzmacniają się(!). Nie odnotowano postaw agresywnych (pomimo hipotezy o spożywaniu muchomora przez Wikingów przed walkami w celu wywołania "szału"). Wspominano o suchości w jamie ustnej i mydrazji (rozszerzeniu źrenic). Po około dwóch godzinach od podania często następuje drzemka z barwnymi snami. Głęboki sen, nastepujący po ok. 8 godzinach jest ostatnim objawem stanu zatrucia. Dolegliwości ze strony układu pokarmowego (wymioty) nie zdarzają się przy każdym zatruciu, dlatego nie można uznać ich za objaw charakterystyczny tegoż stanu.
Inne zastosowania[edytuj]
Bywa używany do trucia much: trzeba go w tym celu zasypać cukrem albo obgotować w mleku, a muchy, które napiją się płynu, padną otumanione. (Muchy należy zebrać i wyrzucić)
Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia[edytuj]
Dawkowanie- Do wywołania efektów psychotropowych, w większości przypadków wystarcza jeden kapelusz, czy szklanka smażonych grzybów. Ze względu na zmienną zwartość substancji aktywnych w grzybach, trudno jest ustalić właściwą dawkę. 1-3 lekko 3-6 w zależności od mocy grzybów średnio/b.mocno
Sposób przyjmowania- W formie wywaru, suszone bądź smażone.
Zagrożenia- Nie odnotowano uszkodzeń organów wewnętrznych, chociaż związek aktywny zawarty w grzybach może indukować uszkodzenie mózgu in vivo, o czym dalej). Regularna konsumpcja grzybów prawdopodobnie będzie szkodliwa dla zdrowia, pomimo braku wyraźnych następstw (szczegóły - również w dalszej części tekstu). U gryzoni, którym podawano kwas ibotenowy i muscymol (związki aktywne w/w grzybów) wykryto pewne uszkodzenia mózgu.
Funkcjonowanie na rynku lub w podziemiu[edytuj]
Chemia i farmakologia substancji[edytuj]
Muchomor czerwony zawiera trzy główne substancje aktywne: muskaryne, muscymol oraz kwas ibotenowy. Kwas ibotenowy jest związkiem nietrwałym, podczas suszenia w wyniku dekarboksylacji przechodzi w mniej tokstyczny muscymol.
Uzależnienie i sposoby jego leczenia[edytuj]
Brak potencjału uzależniającego.
