Bieluń dziędzierzawa

Klasyfikacja podstawowa

Metka substancji

Wygląd

Bieluń dziędzierzawa

hyperreal.info

Tripraporty na NeuroGroove: http://neurogroove.info/tagi/natura/bielu-dzi-dzierzawa

Dyskusja na forum Talk: https://hyperreal.info/talk/bielu-dzi-dzierzawa-datura-stramonium-watek-ogolny-t309.html

Inne nazwy substancji

datura, czarcie ziele, cygańskie ziele, bieluń, yerba del diablo

Odmiany nazwy substancji

bielunia, bieluni, bieluniem, bielunią, bieluniu, daturą, daturze, datury, daturę

Informacje ogólne

Bieluń Dziędzierzawa (Datura stramonium L.) - bieluń, Pinderynda, Dędera, Denderewa, Ogórczak, Tondera, cygańskie ziele, Świńska wesz, bieluń podwórzowy, Dendrak, Durna rzepa. Ze względu na jego narkotyczne właściwości nazywano go również diabelskim zielem, czarcim zielem i trąbą anioła. Bieluń pochodzi z Meksyku, ale rozprzestrzenił się w wielu rejonach świata, obecnie można go spotkać w wielu lasach, ogródkach i polach. bieluń jest silni trujący a większość próbujących już nie powróciło do eksperymentów z tą rośliną.

Często stosowany jako surowiec zielarski: liście Folium Stramoni i nasiona Semen Stramoni zawierają 0,1–0,6% alkaloidów tropanowych: hioscyjamina, atropina, skopolamina, apoatropina oraz saponiny triterpenowe, garbniki, flawonidy i hydroksykumarynę, a także w małej ilości atropamina, skopina, beladonina, nikotyna i dwuamina putrescyna, która wraz z kadaweryną i agmatyną zaliczane są do ptomain, czyli jadów trupich.

Opracowania naukowe

Motyka M., Marcinkowski J. T., Nowe metody odurzania się. Cz. III. Roślinne halucynogeny: bieluń i ayahuasca, Probl Hig Epidemiol (2014) [1]

Zastosowanie

Zastosowanie medyczne

Właściwości bielunia znalazły zastosowanie zarówno w medycynie konwencjonalnej, jak i ludowej. Nalewka spirytusowa z wywarem z datury służyła do nacierania bolących stawów. Nazywany ojcem współczesnej medycyny Avicenna – perski lekarz i filozof (980-1037) – w swoim „Kanonie medycyny” uznał bieluń za roślinę o rozmaitych właściwościach leczniczych . Podobne stanowisko prezentował niemiecki lekarz i botanik Leonhart Fuchs w księdze „New Kreüterbuch” wydanej w 1543 r.

W medycynie ajurwedyjskiej bieluń opisywany jest jako remedium na wszelkie dolegliwości. Zaleca się jego stosowanie na wrzody, rany, stany zapalne, reumatyzm, dnę moczanową, rwę kulszową, obrzęki, bóle zębów i wiele innych dolegliwości.W medycynie niekonwencjonalnej właściwości bielunia wykorzystywane są na całym świecie. W Nepalu wywar z liści datury używany jest do uśmierzania bólów głowy, natomiast sok z liści podawany wraz z mlekiem służy odrobaczaniu i pozbywaniu się tasiemca z organizmu. W Nigerii ekstrakty z nasion mieszane z olejem palmowym stosuje się w formie okładów w miejsca dotkliwych ukąszeń insektów. Pakistańskie kobiety wywarem z liści bielunia próbują zapobiegać wiotczeniu piersi. W Turcji – po odpowiednim spreparowaniu – roślinę używa się przy problemach żołądkowo-jelitowych, hemoroidach, w zapaleniu oskrzeli, przy trądziku i egzemach. Meksykańscy Indianie wywarem z bielunia łagodzili bóle porodowe, natomiast na kontynencie europejskim daturą leczono melancholię, manię, epilepsję i konwulsje.

Sok z płatków kwiatu bielunia stosowany jest na bóle ucha, ekstrakt z liści przeciwko łysieniu, suszone liście i nasiona jako panaceum uspokajające, natomiast przy uciążliwym kaszlu i gorączce stosuje się ekstrakty z nasion . W Maroko, podobnie jak w innych krajach, używa się bielunia do leczenia astmy, z kolei w Japonii stosuje się go przy kardiomiopatiach i chorobie Parkinsona. Potwierdzone zostało również przeciwnowotworowe działanie bielunia: wyciąg z rośliny hamuje podział mitotyczny komórek nowotworowych. Wykorzystywane są również przeciwskurczowe właściwości rośliny, znalazła ona także zastosowanie w łagodzeniu dolegliwości choroby lokomocyjnej, leczeniu epilepsji, zatruciach fosforoorganicznych, stanach zapalnych, grzybicach i wielu innych dolegliwościach. Aktualnie prowadzone są szeroko zakrojone badania nad wykorzystaniem dotychczas znanych, jak i nowo odkrywanych właściwości datury. Wskazuje się m.in. na możliwość zastosowania ekstraktów z liści bielunia jako leków przeciwbakteryjnych i przeciwcukrzycowych.

(za: Nowe metody odurzania się. Cz. III. Roślinne halucynogeny:bieluń i ayahuasca, Probl Hig Epidemiol 2014, 95(4): s. 808)

Inne zastosowania

Opracowania historyczne i etnograficzne donoszą o szerokim stosowaniu bieluni w celach magicznych, co zazwyczaj wiązało się z psychoaktywnym działaniem rośliny. Bieluń jest jednym z najcześciej wymienianych składników maści czarownic [2]. Wizje spowodowane zażyciem bieluni trakotwane były jako poznanie przyszłości bądź spraw ukrytych.

Oszałamiające i toksyczne właściwości datury wykorzystywano także w celach przestępczych, trucicielskich, a także podczas rytuałów sładania ludzkich ofiar (wyznawcy bogini Kali). Historycznie wywarów i ekstraktów z bieluni używano do zatruwania grotów strzał i ostrzy broni drzewcowej, a także podawanej bądź podrzucanej wrogiej armii żywności.

Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia

Przyjmowane niemal wyłącznie drogą oralną, choć istnieją doniesienia o sporządzaniu z bieluni preparatów wchłanianych przez skórę [3] oraz palenia kwiatów lub liści. Dwie najpopularniejsze metody spożycia to jedzenie całych nasion po wyjęciu ich z szyszki oraz picie wywaru z nasion lub liści.

Dawkowanie nie jest ustalone i w praktyce bardzo trudne do określenia, ponieważ moc działania (zawartość substancji aktywnych) różni się w zależności od pory roku, nasłonecznienia podczas wegetacji oraz waha nawet pomiędzy pojedynczymi roślinami z jednego stanowiska.

Tradycyjnie polecana dawka na start to 30 nasion, mocna to 50-70, skrajnie niebezpieczna - 100 nasion, jakkolwiek możliwa do określenia bezpieczna dawka nie istnieje. Znane są przypadki hospitalizacji (łącznie z psychiatryczną) przy przyjętych ilościach rzędu kilkudziesięciu nasion.

Czas ładowania się bielunia to 1,5-2h do peaku, przez co wiele osób pochopnie dorzuca kolejne dawki, zanim pojawi się pełnia efektów, która z czasem je przytłacza lub po prostu pozbawia kontroli nad swoimi działaniami. Typowym efektem bieluniowego odurzenia jest częściowa amnezja i brak świadomości znajdowania się pod wpływem substancji psychoaktywnej, bardzo często odnotowywany jest zanik świadomości co do miejsca i sytuacji, w jakiej amator bieluni się znajduje. Brak trzeźwego opiekuna znacząco zwieksza prawdopodobieństwo doznania przez konsumenta obrażeń, tudzież dokonania czynów, których nie dopuściłby się normalnie i których będzie bardzo żałować, przy czym należy nadmienić, że nawet obecność opiekuna bezpieczeństwa pod tym względem nie gwaranuje, odnotowano bowiem przypadki, gdzie z odurzoną osobą, która straciła kontakt z rzeczywistością, nie mogło fizycznie poradzić sobie nawet kilka osób.

Zagrożenia fizjologiczne to m.in. tachykardia a później bradykardia, napady drgawkowe, znaczący wzrost temperatury ciała, bardzo dokuczliwa suchość w ustach oraz związane z nia problemy z połykaniem i mową, trudności w oddawaniem moczu (przy ciągłym uczuciu parcia), wreszcie narkotyczny letarg z możliwym porażeniem ośrodka odechowego i zgonem.

Główne efekty trwają bardzo długo (od kilkunastu godzin do kilku dób), zaś po ich ustąpieniu przez kilka dni mogą utrzymywać się problemy z ostrością wzroku, niepokój i ociężałość.

Uwaga! Alkaloidy tropanowe zawarte w bieluniu są wysoce toksyczne. Realnymi zagrożeniami są śmierć, całkowita utrata kontroli nad swoim zachowaniem oraz trwałe ubytki intelektualne, kłopoty z pamięcią i długotrwale utrzymujące się stany lękowe/zagubienia nawet po jednokrotnym użyciu. Precyzyjne dawkowanie jest praktycznie niemożliwe, a odstęp między dawką skuteczną a niebezpiecznie toksyczną niewielki.

Funkcjonowanie na rynku lub w podziemiu

Roślina dostępna jako dziko rosnąca lub w przydomowych ogródkach. Dość popularna jako roślina ozdobna z uwagi na charakterystyczne duże białe kwiaty.

Chemia i farmakologia substancji

Substancje aktywne zawarte w roślinie (informacja z wikipedii): Surowiec zielarski: liście Folium Stramoni i nasiona Semen Stramoni zawierają 0,1-0,6% alkaloidów tropanowych: hioscyjamina, atropina, skopolamina, apoatropina oraz saponiny triterpenowe, garbniki, flawonidy i hydroksykumarynę, a także w małej ilości atropamina, skopina, beladonina, nikotyna i dwuamina putrescyna, która wraz z kadaweryną i agmatyną zaliczane są do ptomain, czyli jadów trupich). Średnio 1 gram nasion bielunia zawiera około 2-4 miligramów alkaloidów.

Uzależnienie i sposoby jego leczenia

Z racji na sam charakter delirycznej fazy potencjał uzależniający deliriantów jest znikomy. Pzygody z deliriantami mało kto powtarza więcej niż kilka razy, ogromna większość użytkowników po pojedynczych doświadczeniach z deliriantami daje sobie z nimi spokój na zawsze. Chaos, brak kontroli nad fazą, efekty uboczne odczuwane jako ciężkie zatrucie organizmu i bardzo długi czas działania wymieszane z brakiem działania euforycznego a często dysforią odstraszają każdego użytkownika prędzej czy później.

Pamiętaj! Hyperreal posiada spis placówek pomocy uzależnionym: https://hyperreal.info/help

Status prawny w poszczególnych krajach

Polska

Roślina legalna na terenie Polski.

Pamiętaj! Na forum hyperreala mamy dział poruszający prawne kwestie użytkowania narkotyków: https://hyperreal.info/talk/prawo.html

Obecność substancji / rośliny w dziełach kultury i dyskursie społecznym

Jego gatunkowy bliski kuzyn jest opisywany w dziele Carlosa Castanedy pt. "Nauki Don Juana". Jest tam jednym z roślinnych sprzymierzeńców szamana. Opisywane są tam magiczno-szamańskie rytuały z jego wykorzystaniem. Wzmianki o nim pojawiają się też m.in w dziele Pinchbecka "Przełamując umysł", "Renesansie psychodelicznym" B. Sessy i "Prawdziwych halucynacjach" McKenny.