Bieluń dziędzierzawa

Klasyfikacja podstawowa

Metka substancji

Wygląd

Bieluń dziędzierzawa

hyperreal.info

Tripraporty na NeuroGroove: http://neurogroove.info/tagi/natura/bielu-dzi-dzierzawa

Dyskusja na forum Talk: https://hyperreal.info/talk/bielu-dzi-dzierzawa-datura-stramonium-watek-ogolny-t309.html

Inne nazwy substancji

datura, czarcie ziele, cygańskie ziele, bieluń, yerba del diablo

Odmiany nazwy substancji

bielunia, bieluni, bieluniem, bielunią, bieluniu, daturą, daturze, datury, daturę

Uwaga! Zawartości metki nie edytujemy w Kuchni [H]yperreala. Jest ona generowana automatycznie z repozytorium https://github.com/hyperreal/Substancje - zapraszamy do współpracy przy tworzeniu tej listy na GitHubie.

Informacje ogólne

Bieluń Dziędzierzawa (Datura stramonium L.) - bieluń, Pinderynda, Dędera, Denderewa, Ogórczak, Tondera, cygańskie ziele, Świńska wesz, bieluń podwórzowy, Dendrak, Durna rzepa. Że względu na jego narkotyczne właściwości nazywano go również diabelskim zielem, czarcim zielem i trąbą anioła. bieluń pochodzi z Meksyku ale rozprzestrzenił się w wielu rejonach świata, obecnie można go spotkać w wielu lasach, ogródkach i polach. bieluń jest silni trujący a większość próbujących już ni powróciło do eksperymentów z tą rośliną.

Opracowania naukowe

Nowe metody odurzania się. Cz. III. Roślinne halucynogeny: bieluń i ayahuasca [1]

Zastosowanie

Zastosowanie medyczne

Właściwości bielunia znalazły zastosowanie zarówno w medycynie konwencjonalnej, jak i ludowej. Nalewka spirytusowa z wywarem z datury służyła do nacierania bolących stawów. Nazywany ojcem współczesnej medycyny Avicenna – perski lekarz i filozof (980-1037) – w swoim „Kanonie medycyny” uznał bieluń za roślinę o rozmaitych właściwościach leczniczych . Podobne stanowisko prezentował niemiecki lekarz i botanik Leonhart Fuchs w księdze „New Kreüterbuch” wydanej w 1543 r.

W medycynie ajurwedyjskiej bieluń opisywany jest jako remedium na wszelkie dolegliwości. Zaleca się jego stosowanie na wrzody, rany, stany zapalne, reumatyzm, dnę moczanową, rwę kulszową, obrzęki, bóle zębów i wiele innych dolegliwości.W medycynie niekonwencjonalnej właściwości bielunia wykorzystywane są na całym świecie. W Nepalu wywar z liści datury używany jest do uśmierzania bólów głowy, natomiast sok z liści podawany wraz z mlekiem służy odrobaczaniu i pozbywaniu się tasiemca z organizmu. W Nigerii ekstrakty z nasion mieszane z olejem palmowym stosuje się w formie okładów w miejsca dotkliwych ukąszeń insektów. Pakistańskie kobiety wywarem z liści bielunia próbują zapobiegać wiotczeniu piersi. W Turcji – po odpowiednim spreparowaniu – roślinę używa się przy problemach żołądkowo-jelitowych, hemoroidach, w zapaleniu oskrzeli, przy trądziku i egzemach. Meksykańscy Indianie wywarem z bielunia łagodzili bóle porodowe, natomiast na kontynencie europejskim daturą leczono melancholię, manię, epilepsję i konwulsje.

Sok z płatków kwiatu bielunia stosowany jest na bóle ucha, ekstrakt z liści przeciwko łysieniu, suszone liście i nasiona jako panaceum uspokajające, natomiast przy uciążliwym kaszlu i gorączce stosuje się ekstrakty z nasion . W Maroko, podobnie jak w innych krajach, używa się bielunia do leczenia astmy, z kolei w Japonii stosuje się go przy kardiomiopatiach i chorobie Parkinsona. Potwierdzone zostało również przeciwnowotworowe działanie bielunia: wyciąg z rośliny hamuje podział mitotyczny komórek nowotworowych. Wykorzystywane są również przeciwskurczowe właściwości rośliny, znalazła ona także zastosowanie w łagodzeniu dolegliwości choroby lokomocyjnej, leczeniu epilepsji, zatruciach fosforoorganicznych, stanach zapalnych, grzybicach i wielu innych dolegliwościach. Aktualnie prowadzone są szeroko zakrojone badania nad wykorzystaniem dotychczas znanych, jak i nowo odkrywanych właściwości datury. Wskazuje się m.in. na możliwość zastosowania ekstraktów z liści bielunia jako leków przeciwbakteryjnych i przeciwcukrzycowych.

(za: Nowe metody odurzania się. Cz. III. Roślinne halucynogeny:bieluń i ayahuasca, Probl Hig Epidemiol 2014, 95(4): s. 808)

Inne zastosowania

Opracowania historyczne i etnograficzne donoszą o szerokim stosowaniu bieluni w celach magicznych, co zazwyczaj wiązało się z psychoaktywnym działaniem rośliny. Bieluń jest jednym z najcześciej wymienianych składników maści czarownic [2]. Wizje spowodowane zażyciem bieluni trakotwane były jako poznanie przyszłości bądź spraw ukrytych.

Oszałamiające i toksyczne właściwości datury wykorzystywano także w celach przestępczych, trucicielskich, a także podczas rytuałów sładania ludzkich ofiar (wyznawcy bogini Kali). Historycznie wywarów i ekstraktów z bieluni używano do zatruwania grotów strzał i ostrzy broni drzewcowej, a także podawanej bądź podrzucanej wrogiej armii żywności.

Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia

Przyjmowane niemal wyłącznie drogą oralną, chocistnieją doniesienia osporządzaniu z bieuni preparatów wchłanianych przez skórę [3] oraz palenia kwiatów lub liści. Dwie najpopularniejsze metody spożycia to jedzenie całych nasion po wyjęciu ich z szyszki oraz picie wywaru z nasion lub nasion oraz liści.

Dawkowanie nie jest ustalone i w praktyce bardzo trudne do określenia, ponieważ moc działania (zawartość substancji aktywnych) różni się w zależności od pory roku, nasłonecznienia podczas wegetacji oraz waha nawet pomiędzy pojedynczymi roślinami z jednego stanowiska.

Tradycyjnie polecana dawka na start to 30 nasion, mocna to 50-70, skrajnie niebezpieczna - 100 nasion, jakkolwiek możliwa do określenia bezpieczna dawka nie istnieje. Znane są przypadki hospitalizacji (łącznie z psychiatryczną) przy przyjętych ilościach rzędu kilkudziesięciu nasion.

Czas ładowania się bielunia to 1,5-2h do peaku, przez co wiele osób pochopnie dorzuca kolejne dawki, zanim pojawi się pełnia efektów, która z czasem je przytłacza lub po prostu pozbawia kontroli nad swoimi działaniami. Typowym efektem bieluniowego odurzenia jest częściowa amnezja i brak świadomości znajdowania się pod wpływem substancji psychoaktywnej

Główne efekty trwają bardzo długo (od kilkunastu godzin do kilku dób), zaś po ich ustąpieniu przez kilka dni mogą utrzymywać się problemy z ostrością wzroku, niepokój i ociężałość.

Uwaga! Alkaloidy tropanowe zawarte w bieluni są wysoce toksyczne. Realnymi zagrożeniami są śmierć, całkowita utrata kontroli nad swoim zachowaniem oraz trwałe ubytki intelektualne, kłopoty z pamięcią i długotrwale utrzymujące się stany lękowe/zagubienia nawet po jednokrotnym użyciu. Precyzyjne dawkowanie jest praktycznie niemożliwe, a odstęp między dawką skuteczną a niebezpiecznie toksyczną niewielki.

Funkcjonowanie na rynku lub w podziemiu

Roślina dostępna jako dziko rosnąca lub w przydomowych ogródkach. Dość popularna jako roślina ozdobna z uwagi na charakterystyczne duże białe kwiaty.

Chemia i farmakologia substancji

Substancje aktywne zawarte w roślinie (informacja z wikipedii): Surowiec zielarski: liście Folium Stramoni i nasiona Semen Stramoni zawierają 0,1-0,6% alkaloidów tropanowych: hioscyjamina, atropina, skopolamina, apoatropina oraz saponiny triterpenowe, garbniki, flawonidy i hydroksykumarynę, a także w małej ilości atropamina, skopina, beladonina, nikotyna i dwuamina putrescyna, która wraz z kadaweryną i agmatyną zaliczane są do ptomain, czyli jadów trupich). Średnio 1 gram nasion bielunia zawiera około 2-4 miligramów alkaloidów.

Uzależnienie i sposoby jego leczenia

Pamiętaj! Hyperreal posiada spis placówek pomocy uzależnionym: https://hyperreal.info/help

Status prawny w poszczególnych krajach

Polska

Roślina legalna na terenie Polski.

Pamiętaj! Na forum hyperreala mamy dział poruszający prawne kwestie użytkowania narkotyków: https://hyperreal.info/talk/prawo.html