MDA
Klasyfikacja podstawowa
Metka substancji
hyperreal.info
Tripraporty na NeuroGroove: http://neurogroove.info/tagi/chemia/Inne
Dyskusja na forum Talk: https://hyperreal.info/talk/topic34673.html
Wzór chemiczny
Inne nazwy substancji
3,4-metylenodioksyamfetamina, tenamfetamina, 2-(1,3-benzodioksol-5-yl)-1-metyloetyloamina, metylendioksyamfetamina
Wikipedia
Na polskiej Wikipedii substancji poświęcona jest strona: https://pl.wikipedia.org/wiki/MDA
Informacje ogólne
3,4-metylenodioksyamfetamina (znana również jako MDA i Tenamfetamina lub potocznie jako „Sally”, „Sass” lub „Sass-a-frass”) jest syntetycznym entaktogenem z klasy chemicznej amfetaminy. Wytwarza długotrwałe efekty entaktogenne, pobudzające i łagodne psychodeliczne, które obejmują stymulację, tłumienie lęku, zwiększone uczucie empatii, przywiązania i towarzyskości oraz euforię po podaniu.
MDA został po raz pierwszy zsyntetyzowany w 1910 roku, ale jego psychoaktywne działanie odkryto dopiero w 1930 roku. Był on stosowany w badaniach na zwierzętach i ludziach w latach 1939-1941 i 1949-1957. Ponad 500 osób otrzymało MDA w badaniu jego potencjalnego zastosowania jako środka przeciwdepresyjnego lub anorektycznego. Do 1958 roku został z powodzeniem opatentowany jako środek przeciwkaszlowy i ataraktyczny. Do 1961 roku został opatentowany jako środek anorektyczny pod nazwą handlową „Amphedoxamine”.
Współczesne doniesienia sugerują, że MDA pojawił się jako narkotyk rekreacyjny pod koniec 1967 roku, co oznacza, że jego stosowanie poprzedza jego szerzej stosowany krewny MDMA (Ecstasy).
Podobnie jak w przypadku MDMA, uważa się, że MDA działa głównie jako inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny-norepinefryny-dopaminy i środek uwalniający. MDA jest jednak znacznie silniejszy pod względem masy i subiektywnej intensywności w stosunku do MDMA. Ma również znacznie dłuższy czas działania (od sześciu do ośmiu godzin zamiast od trzech do pięciu) i wywołuje bardziej tradycyjne serotoninergiczne efekty psychodeliczne (takie jak zniekształcenia wizualne) wraz ze znacznie wyższą aktywnością dopaminy, która jest również uważana za odpowiedzialną za większy stopień neurotoksyczności, jaki wywołuje.
Obecnie posiadanie MDA jest nielegalne w większości krajów, choć istnieją pewne ograniczone wyjątki dotyczące badań naukowych i medycznych.
Opracowania naukowe
Autorskie zdjęcia i filmy związane z substancją
Otrzymywanie / pozyskiwanie
Zastosowanie
Zastosowanie medyczne
Zastosowanie rekreacyjne
Inne zastosowania
Sposoby przyjmowania, dawkowanie i zagrożenia
MDA sprzedawane jest zazwyczaj w formie proszku lub tabletek (często oferowanych jako MDMA) i najczęściej przyjmowane oralnie.
Dawkowanie wg Erowid:
Doustnie
Działanie wyczuwalne (próg): 30 - 50 mg
Średnio (dla osób o małej posturze lub wrażliwych): 75 - 100 mg
Średnio (dla większości ludzi): 100 - 150 mg
Średnio (dla osób o dużej posturze lub mniej wrażliwych): 130 - 170 mg
Dawki wymagane przez niektóre osoby, związane jednak ze znaczącym wzrostem efektów ubocznych: ponad 170 mg
Wejście: 20 - 90 minut (zależnie od formy substancji i zawartości żołądka)
Czas działania: 3 - 6 godzin
Typowe postefekty: ponad 24 godziny
Funkcjonowanie na rynku lub w podziemiu
Interakcje
Ostrożnie:
Niebezpieczne:
Chemia i farmakologia substancji
Chemia:
MDA, znana również jako 3,4-metylenodioksyamfetamina, jest syntetyczną cząsteczką z rodziny amfetamin. Cząsteczki z klasy amfetamin zawierają rdzeń fenetyloaminowy z pierścieniem fenylowym związanym z grupą aminową (NH2) poprzez łańcuch etylowy z dodatkowym podstawieniem metylowym w Rα. MDA zawiera również podstawienia przy R3 i R4 pierścienia fenylowego grupami tlenowymi. Te grupy tlenowe są włączone do pierścienia metylenodioksylowego poprzez łańcuch metylenowy. MDA dzieli ten pierścień metylenodioksylowy z MDMA, MDAI i bardziej niejasnymi wariantami, takimi jak MDEA lub MMDA.
Farmakologia:
MDA działa jako środek uwalniający i inhibitor wychwytu zwrotnego neuroprzekaźników znanych jako serotonina, dopamina i noradrenalina. Działa również jako agonista receptorów 5-HT2A, 5-HT2B i 5-HT2C i wykazuje powinowactwo do receptorów TAAR1, α2A-, α2B-, α2C-adrenergicznych oraz receptorów 5-HT1A i 5-HT7.
Wpływ na serotoninę może wyjaśniać podobne euforyczne i empatogenne działanie dwóch związków MDMA i MDA. Jednak MDA ma wyższą skuteczność w stymulowaniu receptora 5-HT2A niż MDMA; dlatego MDA ma tendencję do wywoływania bardziej psychodelicznych efektów, takich jak geometria wizualna i halucynacje. Podczas gdy MDMA może również wywoływać efekty wizualne podobne do psychodelicznych, są one mniej wyraźne niż w przypadku MDA lub wymagają większej dawki, aby stały się widoczne. Warto zauważyć, że rola tych interakcji i sposób, w jaki skutkują one doświadczeniem psychodelicznym, nadal pozostaje nieuchwytna.
Uzależnienie i sposoby jego leczenia
Status prawny w poszczególnych krajach
Polska
Substancja nielegalna w Polsce, znajduje się na wykazie substancji psychotropowych grupy I-P. Jej posiadanie oraz handel nią są zabronione.