Kategoria:IMAO

Klasa leków, których działanie polega na hamowaniu aktywności MAO.

MAO - a w zasadzie monoaminooksydaza - dezaktywuje neuroprzekaźniki monoaminowe takie jak dopamina, noradrenalina, adrenalina, serotonina czy histamina.

Inhibitory MAO to więc leki, które hamują "wyłączanie" tych neuroprzekaźników co przekłada się na "zwiększenie" ich ilości co ma masę zastosowań w neurologii, psychiatrii i wielu innych dziedzinach medycyny. Chociaż jak wszystkie leki nie są pozbawione skutków ubocznych a według niektórych źródeł zajmujących się publikacjami w dziedzinie medycyny, mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, gdy nie stosuje się do ostrzeżeń związanych ze ścisłymi regułami ich używania (ze śmiercią włącznie). IMAO można podzielić na generacje - która precyzuje ich spektrum działania, odwracalność czy też selektywność. IMAO odwracalne to takie, które po pewnym czasie mogą zostać wyparte z enzymu a nieodwracalne to te ,które wiążą się z enzymem na stałe. Drugi podział dotyczy tego na które typy MAO działa - innymi słowy - czy dany iMAO działa selektywnie na MAO-A lub MAO-B czy też nie selektywnie czyli na oba typy MAO.

Typy A i B kodowane są przez różne geny, ich stężenie jest różne w różnych częściach mózgu i wyłączają różne ilości różnych neuroprzekaźników. Ilość różnic związanych z oboma typami tego enzymu obejmuje wiele (czasami bardzo detalicznych) informacji z różnych dziedzin fizjologii organizmu co skutkuje wieloma różnicami w ich działaniu.

iMAO-a są najczęściej przepisywane w chorobach związanych z depresją i fobiami choć ich popularność maleje ze względu na inne rodzaje leków, które w większości przypadków przynoszą lepsze rezultaty. iMAO-b są rzadziej spotykanymi lekami i w Polce przepisywane są przede wszystkim jako leki pomocnicze na zaburzenia związane z chorobą Parkinsona choć istnieją kraje, w których leki te są wypisywane w szerszym spektrum zastosowań. iMAO-b używane są rzadziej ze względu na ich mniejszą użyteczność w najpopularniejszej z kategorii ich użytkowania. Mają ciekawy wpływ na zmianę ilości neuroprzekaźników (zwłaszcza tych związanych z aktywnością i nagrodą) w szczelinach synaptycznych oraz ciągle są elementem wielu badań dotyczących ich innych właściwości.